Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

errare per

  • 1 errare per valli e monti

    Итальяно-русский универсальный словарь > errare per valli e monti

  • 2 errare

    errare (èrro) 1. vi (a) 1) бродить, скитаться (по + D) errare per campi -- бродить по полям 2) fig блуждать errava di pensiero in pensiero -- он переходил от одной мысли к другой, мысли его блуждали 3) (da qc) уклоняться, отходить( от правильного пути; тж перен) 4) ошибаться; заблуждаться errare nel calcolo -- ошибиться в вычислениях se non erro... -- если не ошибаюсь... 5) (со) грешить 2. vt 1) ошибаться (в + P) errare il passo -- оступиться errare il colpo -- промахнуться 2) poet бродить, скитаться errando s'impara prov -- на ошибках учатся <мы учимся> l'errare Х dell'uomo, umana cosa Х errare prov; errare humanum est prov lat -- человеку свойственно ошибаться

    Большой итальяно-русский словарь > errare

  • 3 errare

    errare (èrro) 1. vi (a) 1) бродить, скитаться (по + D) errare per campi — бродить по полям 2) fig блуждать errava di pensiero in pensiero — он переходил от одной мысли к другой, мысли его блуждали 3) ( da qc) уклоняться, отходить ( от правильного пути; тж перен) 4) ошибаться; заблуждаться errare nel calcolo ошибиться в вычислениях se non erro … если не ошибаюсь … 5) (со) грешить 2. vt 1) ошибаться (в + P) errare il passo оступиться errare il colpo промахнуться 2) poet бродить, скитаться
    ¤ errando s'impara prov — на ошибках учатся <мы учимся> l'errare è dell'uomo, umana cosa è errare prov; errare humanum est prov lat — человеку свойственно ошибаться

    Большой итальяно-русский словарь > errare

  • 4 errare

    wander, roam
    ( sbagliare) be mistaken
    * * *
    errare v. intr.
    1 ( vagare) to wander (about, around), to roam (about, around, through), to ramble, to rove, to stroll (about): errava in un bosco, he was wandering through a wood; errare per i boschi, to roam through the woods; errava tutto solo per le strade, he wandered the streets all alone; errare con lo sguardo, con la fantasia, to let one's gaze, one's imagination wander; errare per il mondo, to wander over the world (o to wander the world); errare per terra e per mare, to rove over land and sea
    2 ( sbagliare) to make* mistakes, to be mistaken; to be wrong; (form.) to err: se affermi ciò, erri, if you say that, you are mistaken; errare è umano, to err is human; se non vado errando, io e te ci siamo già visti, if I'm not mistaken, we've already met; per favore, se erro correggetemi, please correct me if I'm wrong (o if I make a mistake please tell me); il suo numero di telefono è cambiato, se non erro, if I'm not mistaken, his telephone number has changed
    3 (letter.) ( deviare) to stray, to deviate
    v.tr. (non com.) ( sbagliare) to mistake*.
    * * *
    [er'rare]
    verbo intransitivo (aus. avere)
    1) (vagare) [persona, animale] to wander, to roam; [mente, pensiero, sguardo] to wander (su over)
    2) (sbagliare) to err, to be* mistaken
    3) (peccare) to err
    ••
    * * *
    errare
    /er'rare/ [1]
    (aus. avere)
     1 (vagare) [persona, animale] to wander, to roam; [mente, pensiero, sguardo] to wander (su over); errare con la fantasia to let one's imagination wander o run free
     2 (sbagliare) to err, to be* mistaken; se non erro if I am not mistaken
     3 (peccare) to err
    errare è umano to err is human.

    Dizionario Italiano-Inglese > errare

  • 5 errare

    v.i.
    1.
    1) (vagare, anche fig.) бродить по + dat.; слоняться по + dat.
    2) (sbagliare) ошибаться, заблуждаться; (peccare) грешить

    se non erro (se non vado errato), ci conosciamo! — если не ошибаюсь, мы с вами знакомы!

    2.

    errare è umano — ошибаются все (человеку свойственно ошибаться)

    Il nuovo dizionario italiano-russo > errare

  • 6 errare

    1. ( erro); vi (a)
    1) бродить, скитаться
    2) перен. блуждать
    3) ( da qc) уклоняться, отходить (от правильного пути; также перен.)
    4) ошибаться; заблуждаться
    errare nel calcoloошибиться в вычислениях
    se non erro... — если не ошибаюсь...
    2. ( erro); vt
    2) поэт. бродить, скитаться
    Syn:
    ••
    errando s'impara prov — на ошибках учатся / мы учимся
    l'errare è dell'uomo, umana cosa è errare; errare humanum est лат. prov — человеку свойственно ошибаться

    Большой итальяно-русский словарь > errare

  • 7 errare vi

    [er'rare]
    (aus avere)
    1)

    (letter: vagare) errare (per) — to wander (about), roam (about)

    2) (frm : sbagliare) to be mistaken, make a mistake

    se non erro... — if I'm not mistaken...

    Dizionario Italiano-Inglese > errare vi

  • 8 errare

    vi [er'rare]
    (aus avere)
    1)

    (letter: vagare) errare (per) — to wander (about), roam (about)

    2) (frm : sbagliare) to be mistaken, make a mistake

    se non erro... — if I'm not mistaken...

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > errare

  • 9 errare

    errare v. ( èrro) I. intr. (aus. avere) 1. errer, vagabonder: errammo per le vie deserte nous errions à travers les rues désertes. 2. (ingannarsi, sbagliare) se tromper, s'égarer: se non erro si je ne me trompe pas, si je ne m'abuse. II. tr. ( rar) 1. ( lett) se tromper de: errare il cammino se tromper de chemin. 2. ( poet) parcourir sans but.

    Dizionario Italiano-Francese > errare

  • 10 бродить

    I
    ( ходить) vagare, errare, girare
    II
    (о вине и т.п.) fermentare
    * * *
    I несов.
    1) vagare vi (a), errare vi (a)

    броди́ть по лесу — errare per il bosco

    2) перен. vagare vi (a), errare vi (a)

    улыбка бродила на его лице — un sorriso vagava / errava sulle sue labbra

    II несов.
    ( о брожении) fermentare vi (a)
    * * *
    v
    1) gener. aggirarsi, asolare (вокруг чего-л., где-л.), bollire (о вине), divagare, girare, ribollire, sdonzellarsela, andare a ruota, andare a zonzo, andare girandoloni, errare, essere in fermento, fare come le secchie, fermentare (о вине), girellare, girovagare, grillare (о вине), levitare, lievitare, raggirarsi, scorrazzare, vagare, vagolare (vegolo), vogare
    2) colloq. gironzolare
    3) liter. andare intorno
    4) jocul. vagabondare

    Universale dizionario russo-italiano > бродить

  • 11 irren

    irren, I) eig., irregehen: errare.errore vagari. vagari et errare (planlos in der Irre herumgehen). – II) übtr., irren od. sich irren, errare. – per errorem labi od. bl. labi (aus Irrtum fehlen, einen kleinen Verstoß begehen). – in errore versari. errore captum esse (im Irrtum schweben). – falli (sich täuschen). – frustra esse (weit links sein – sich täuschen). – peccare (aus Irrtum sündigen, sich einen Fehler zuschulden kommen lassen). – dubium od. incertum esse (zweifelhaft od. ungewiß sein). – in seiner Meinung irren, opinione labi: sehr, gewaltig, gröblich, gänzlich, total (sich) irren, valde od. vehementer od. non mediocriter errare; totā re errare od. falli; totā viā errare; longe od. procul errare; [1391] probe od. diligenter errare: ebenso sehr irrt Aristo (in seiner Ansicht), Aristonis non minus magno in errore sententia est: ich glaube (mich) nicht zu irren, haud, ut opinor, erravero: wenn ich mich nicht irre, nisi me forte fallo: nisi fallor; nisi animus me fallit; nisi quid me fallit od. fefellerit: wenn ich mich nicht ganz irre, nisi me omnia fallunt: ich kann mich irren, potest fieri, ut fallar. Irren, das, erratio (als Handlung). – error (als Zustand).

    deutsch-lateinisches > irren

  • 12 rove

    [rəʊv] 1.
    verbo transitivo [ person] vagare per [ country]
    2.
    * * *
    [rəuv]
    (to wander; to roam: He roved (through) the streets.) vagare, vagabondare
    - roving
    * * *
    rove (1) /rəʊv/
    n.
    ( USA) gita senza meta; vagabondaggio
    ● (fam.) to be on the rove, andare ramingo; vagabondare.
    rove (2) /rəʊv/
    n.
    (ind. tess.) lucignolo; stoppino.
    rove (3) /rəʊv/
    n.
    1 (naut.) doppino
    2 (mecc.) rondella; rosetta; riparella.
    rove (4) /rəʊv/
    pass. e p. p. di to reeve.
    (to) rove (1) /rəʊv/
    A v. i.
    1 vagare; errare: to rove over sea and land, vagare per mare e per terra
    2 ( degli occhi, dello sguardo, degli affetti) vagare; posarsi qua e là
    3 (fam., spec. dell'uomo) correre la cavallina; essere infedele
    B v. t.
    errare per ( le strade, ecc.); attraversare ( boschi, ecc.) vagando.
    (to) rove (2) /rəʊv/
    v. t.
    (ind. tess.) torcere ( il filo) per fare il lucignolo.
    * * *
    [rəʊv] 1.
    verbo transitivo [ person] vagare per [ country]
    2.

    English-Italian dictionary > rove

  • 13 бродить

    I несов.
    1) vagare vi (a), errare vi (a)
    2) перен. vagare vi (a), errare vi (a)
    улыбка бродила на его лицеun sorriso vagava / errava sulle sue labbra
    II несов.

    Большой итальяно-русский словарь > бродить

  • 14 поблуждать

    сов.
    vagare / errare (per) qualche tempo; fare qualche giretto / camminata

    Большой итальяно-русский словарь > поблуждать

  • 15 civitas

    cīvitās, ātis (gen. pl. часто ium) f. [ civis ]
    1) гражданство, право гражданства
    civitatem Romanam assĕqui T (adipisci C) — получить римское гражданство
    dare alicui civitatem (или civitate donare aliquem) C — присвоить кому-л. права гражданства
    2) гражданское общество, государство (civitates aut nationes C; c. Ubiorum Cs)
    concilia coetūsque hominum jure sociati, quae civitates appellantur C — основанные на праве те объединения и общества людей, которые называются гражданскими общинами (государствами)
    3) сообщество, содружество ( Stoicorum T)
    4) город (muri civitatis T; errare per totam civitatem Pt)
    5) граждане, гражданское население, община, народная масса, народ

    Латинско-русский словарь > civitas

  • 16 Amabilis insania! Dulce periculum!

    Фразы из двух од Горация - 4-й и 25-й из III книги.
    "Оды", III, 4, 1-8:
    Regína lóngum Cálliopé melos,
    Seu vóce núnc mavís acúta,
    Séu fidibús citharáve Phóebi.
    Quós et aquáe subeúnt et áurae.
    Сойди с небесных высей и флейтою,
    О Каллиопа, долгую песнь сыграй,
    Иль громким голосом пропой нам,
    В священных рощах, где отрадно
    Струи бегут, дуновенья веют...
    (Перевод Н. Шатерникова)
    "Оды" III, 25, 17 - 20:
    Níl mortále loquár. Dúlce perículum (e)st,
    Ó Lenáee, sequí deum
    Cíngentém viridí témpora pámpino.
    Петь ничтожное, дольное
    Больше я не могу! Сладко и боязно,
    О Леней, за тобой идти,
    За тобою, лозой лоб свой венчающим.
    (Перевод Г. Церетели)
    Amabilis insania! Dulce periculum! - Так называет он блаженное состояние творческого духа, когда, повинуясь высшему неземному влечению, он восторгается за тесные пределы обыкновенной посредственности. (Н. И. Надеждин, Литературные опасения за будущий год.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Amabilis insania! Dulce periculum!

  • 17 civitas

    cīvitās, ātis, f. (civis), I) abstr., der Zustand-, die Rechte eines (röm.) Bürgers, das Bürgerrecht, der Bürgerverband, ius civitatis, Cic. u.a.: civitatem petere, Suet.: alqm civitate donare, Cic.: alci civitatem dare, Cic.: civitatem alci negare, Suet.: alqm in civitatem asciscere, Liv., accipere, ascribere, Cic.: in populi Romani civitatem suscipi, Cic.: civitatem adipisci, Cic.: civitatem assequi, Tac.: civitatem consequi beneficio alcis, Cic.: civitatem impetrare, Cic.: civitatem habere, Cic.: civitate carēre, Auct. b. Afr.: civitate mutari (Ggstz. in civitate manere), Cic.: civitatem amittere, Cic.: civitatem adimere, Cic.: non adimitur his civitas, sed relinquitur et deponitur, Cic. – übtr., oratio civitate donata, Quint.: verbo civitatem dare, Suet. – II) concr.: A) die zu einer Gemeinde vereinigte Bürgerschaft und, insofern sie den Staat bildet, der Staat, die Gemeinde, das Volk (er bestehe nun aus einer Stadt u. deren Gebiete od. aus mehreren Städten, versch. von urbs, d.i. dem Inbegriff der Wohnungen sämtlicher Bürger; nur zuw. meton. = urbs. s. no. B), status civitatis, Cic.: civitates aut nationes, Cic.: Tyndaritana nobilissima c., Cic.: c. Helvetia, Caes.: c. Ubiorum, Caes.: c. bene morata et bene constituta, Cic.: c. bellica, Vell.: c. foederata, Cic.: c. maritima, Caes.: civitas potentissima, Nep.: civitates valentiores opibus, Liv.: administratio civitatis, Cic.: civitatem administrare, Cic.: civitates condere novas aut conservare iam conditas, Cic.: civitatem instituere, Cic.: civitatem liberare, Nep.: alqm e civitate eicere, Cic.: civitatem bello persequi, Caes. – übtr., una c. communis deorum atque hominum, Cic.: c. Stoicorum, Tac. – B) meton. = urbs, die Stadt, 1) übh. (s. Heräus Tac. hist. 1, 54, 1. Bünem. Lact. 2, 7, 19), Athenae aut alia quieta civitas, Dolabell. in Cic. ep. 9, 9, 3: c. Lingonum, Tac.: muri civitatis, Tac.: munita c., Iustin.: civitatem incendere, Enn. fr.: civitatem expugnare, Quint.: errare per totam civitatem, Petr. – 2) insbes., wie urbs, die Stadt = Rom u. seine Einwohner, Sen. de ben. 6, 32, 1. Tac. hist. 1, 19, 2; 2, 92, 4; 4, 2, 2. – / Der Genet. Plur. gew. civitatium bei Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 408. – arch. auch ceivitas, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 12. 76. 79. 81 (Abl. ceivitate).

    lateinisch-deutsches > civitas

  • 18 бродить по горам и долинам

    Universale dizionario russo-italiano > бродить по горам и долинам

  • 19 civitas

    cīvitās, ātis, f. (civis), I) abstr., der Zustand-, die Rechte eines (röm.) Bürgers, das Bürgerrecht, der Bürgerverband, ius civitatis, Cic. u.a.: civitatem petere, Suet.: alqm civitate donare, Cic.: alci civitatem dare, Cic.: civitatem alci negare, Suet.: alqm in civitatem asciscere, Liv., accipere, ascribere, Cic.: in populi Romani civitatem suscipi, Cic.: civitatem adipisci, Cic.: civitatem assequi, Tac.: civitatem consequi beneficio alcis, Cic.: civitatem impetrare, Cic.: civitatem habere, Cic.: civitate carēre, Auct. b. Afr.: civitate mutari (Ggstz. in civitate manere), Cic.: civitatem amittere, Cic.: civitatem adimere, Cic.: non adimitur his civitas, sed relinquitur et deponitur, Cic. – übtr., oratio civitate donata, Quint.: verbo civitatem dare, Suet. – II) concr.: A) die zu einer Gemeinde vereinigte Bürgerschaft und, insofern sie den Staat bildet, der Staat, die Gemeinde, das Volk (er bestehe nun aus einer Stadt u. deren Gebiete od. aus mehreren Städten, versch. von urbs, d.i. dem Inbegriff der Wohnungen sämtlicher Bürger; nur zuw. meton. = urbs. s. no. B), status civitatis, Cic.: civitates aut nationes, Cic.: Tyndaritana nobilissima c., Cic.: c. Helvetia, Caes.: c. Ubiorum, Caes.: c. bene morata et bene constituta, Cic.: c. bellica, Vell.: c. foederata, Cic.: c. maritima, Caes.: civitas potentissima, Nep.: civitates valentiores opibus, Liv.: administratio civi-
    ————
    tatis, Cic.: civitatem administrare, Cic.: civitates condere novas aut conservare iam conditas, Cic.: civitatem instituere, Cic.: civitatem liberare, Nep.: alqm e civitate eicere, Cic.: civitatem bello persequi, Caes. – übtr., una c. communis deorum atque hominum, Cic.: c. Stoicorum, Tac. – B) meton. = urbs, die Stadt, 1) übh. (s. Heräus Tac. hist. 1, 54, 1. Bünem. Lact. 2, 7, 19), Athenae aut alia quieta civitas, Dolabell. in Cic. ep. 9, 9, 3: c. Lingonum, Tac.: muri civitatis, Tac.: munita c., Iustin.: civitatem incendere, Enn. fr.: civitatem expugnare, Quint.: errare per totam civitatem, Petr. – 2) insbes., wie urbs, die Stadt = Rom u. seine Einwohner, Sen. de ben. 6, 32, 1. Tac. hist. 1, 19, 2; 2, 92, 4; 4, 2, 2. – Der Genet. Plur. gew. civitatium bei Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 408. – arch. auch ceivitas, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 12. 76. 79. 81 (Abl. ceivitate).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > civitas

  • 20 audio

    audĭo, īvi or ii, itum, 4, v. a. ( imperf. audibat, Ov F. 3, 507: audibant. Cat. 84, 8; fut. audibo, Enn. ap. Non. p. 506, 1:

    audibis,

    id. ib.; Plaut. Capt. 3, 4, 86; id. Poen. 1, 2, 97; Caecil. ap. Gell. 7, 17 fin.; id. ap. Non. l. l.; cf. Struve, p. 137 sq.: audin = audisne, as ain = aisne; inf. perf. audīsse better than audivisse, acc. to Quint. 1, 6, 17) (cf. the Lacon. aus = hous; auris; Lith. ausis; Goth. auso; Germ. Ohr, and Engl ears [p. 202] the Fr. ouïr, and Lat. ausculto; Curtius also compares the Gr. aïô, to hear, perceive, and the Sanscr. av, to notice, to favor; v. ausculto, 1. aveo init., and cf. Varr. L. L. 6, § 83 Müll.], to hear, to perceive or understand by hearing, to learn (audio pr. differs from ausculto as the Gr. akouô from akroaomai, the Germ. hören from horchen, and the Engl. to hear from to listen, the former of these words denoting an involuntary, the latter a voluntary act; other syn.: exaudio, sentio, cognosco, oboedio, dicor).
    I.
    A.. In gen.
    a.
    Aliquid:

    auribus si parum audies terito cum vino brassicam, etc.,

    Cato, R. R. 157 fin.:

    ubi molarum strepitum audibis maximum, Enn. ap. Non. l. l. (Com. v. 7 Vahl. p. 153): verba,

    Plaut. Poen. 1, 2, 97; Vulg. Gen. 24, 30:

    quae vera audivi, taceo,

    Ter. Eun. 1, 2, 23:

    Mane, non dum audīsti, Demea, Quod est gravissumum,

    id. Ad. 3, 4, 21:

    vocem,

    id. Hec. 4, 1, 2:

    vera an falsa,

    id. And. 5, 4, 19:

    mixtos vagitibus aegris Ploratus,

    Lucr. 2, 579:

    voces,

    Verg. A. 4, 439; Hor. C. 3, 7, 22; Vulg. Gen. 3, 8; ib. Matt. 2, 18:

    strepitus,

    Verg. A. 9, 394:

    sonitum,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    haec,

    id. ib. 3, 27, 51:

    aquas,

    Ov. Am. 3, 11, 30:

    gemitus,

    id. M. 7, 839; Vulg. Exod. 2, 24: ait se omnia audivisse, Titinn. ap. Macr. S. 2, 12:

    ut quod te audīsse dicis numquam audieris,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    Nihil enim habeo praeter auditum,

    id. Off. 1, 10, 33:

    quod quisque eorum de quāque re audierit,

    Caes. B. G. 4, 5:

    Hac auditā pugnā maxima pars sese Crasso dedidit,

    id. ib. 3, 27:

    Auditis hostium copiis respicerent suum ipsi exercitum,

    Liv. 42, 52, 10:

    quod cum audīsset Abram,

    Vulg. Gen. 14, 14:

    auditis sermonibus,

    ib. 4 Reg. 22, 19; ib. Heb. 4, 3: clangorem tubae, ib:

    Isa. 18, 3: symphoniam,

    ib. Luc. 15, 25:

    animal,

    ib. Apoc. 6, 3; 6, 5 al. persaep.
    b.
    Constr., the person from whom one hears or learns any thing, with ex (so most freq.), ab, de, acc. and part., acc. and inf., cum or dum.
    (α).
    With ex:

    verbum ex aliquo,

    Ter. Heaut. 5, 4, 8; so id. And. 2, 1, 2; 5, 4, 24; id. Eun. 1, 2, 34; id. Hec. 4, 1, 35; id. And. 3, 3, 2:

    audivi ex majoribus natu hoc idem fuisse in P. Scipione Nasicā,

    Cic. Off. 1, 30, 109:

    hoc ex aliis,

    id. Att. 5, 17:

    ex obviis,

    Liv. 28, 26; so Suet. Caes. 29; id. Dom. 12 al.. saepe audivi ex majoribus natu mirari solitum C. Fabricium etc., Cic. Sen. 13, 43; so Suet. Claud. 15.—
    (β).
    With ab:

    a quibus cum audi/sset non multum superesse munitionis,

    Nep. Them. 7, 2.—
    (γ).
    With de:

    equidem saepe hoc audivi de patre et de socero meo,

    i. e. from his mouth, Cic. de Or. 3, 33, 133; so id. Off. 3, 19, 77; id. Brut. 26, 100.—
    (δ).
    With acc. and part. pres. (cf. Zumpt, Gr. §

    636): ut neque eum querentem quisquam audierit neque etc.,

    Nep. Timol. 4, 1; so Suet. Calig. 22; Cat. 9, 6; 61, 125; 67, 41 al.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    mihi non credo, quom illaec autumare illum audio,

    Plaut. Am. 1, 1, 260:

    Audin (eum) lapidem quaeritare?

    id. Capt. 3, 4, 70:

    erilem filium ejus duxisse audio Uxorem,

    Ter. Phorm. 1, 1, 5; 2, 1, 59:

    saepe hoc majores natu dicere audivi,

    Cic. Mur. 28:

    Gellius audierat patruom objurgare solere,

    Cat. 74, 1; Verg. A. 1, 20; 4, 562:

    audiet cives acuisse ferrum, Audiet pugnas juventus,

    Hor. C. 1, 2, 21 sq.:

    audire videor pios Errare per lucos,

    id. ib. 3, 4, 5. —Hence also pass. with nom. and inf. (cf. Zumpt, Gr. §

    607): Bibulus nondum audiebatur esse in Syriā,

    was said, Cic. Att. 5, 18; so Caes. B. G. 7, 79.—
    (ζ).
    With cum or dum (cf. Zumpt, Gr. §

    749): id quidem saepe ex eo audivi, cum diceret sibi certum esse,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    quis umquam audivit, cum ego de me nisi coactus ac necessario dicerem?

    id. Dom. 35; so id. Brut. 56; id. Fin. 5, 19, 54; id. de Or. 1, 28, 129; 1, 2, 99; Plin. Ep. 7, 24, 5:

    auditus est certe, dum ex eo quaerit,

    Suet. Dom. 4. —Diff. from the preced. constr. with de is audire de aliquo (aliquid); more freq. in pass. sense, to hear any thing concerning any one:

    de psaltriā hac audivit,

    Ter. Ad. 3, 4, 5:

    illos etiam convenire aveo, de quibus audivi et legi,

    Cic. Sen. 23, 83; so id. Att. 7, 20; id. Ac. 2, 2, 4; cf.:

    aliquid in aliquem,

    to hear something against, something bad of any one, id. de Or. 2, 70, 285 al. —
    B.
    In conversation.
    (α).
    Audi, as a call to gain attention, hear, attend, give ear, listen, = hoc age:

    audi cetera,

    Plaut. Trin. 2, 4, 127:

    audi heus tu,

    id. ib. 4, 3, 52:

    Dorio, audi, obsecro,

    Ter. Phorm. 3, 2, 1: Hoc audi, id. And. 3, 4, 11;

    4, 1, 36: Quin tu audi,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 42:

    quin tu hoc audi,

    Ter. And. 2, 2, 9.—
    (β).
    Audis or audin = audisne? do you hear? atque audin? Plaut. Trin. 3, 3, 70:

    Equidem deciens dixi: Et domi [nunc] sum ego, inquam, ecquid audis?

    id. Am. 2, 1, 27; id. Trin. 3, 2, 91:

    Heus, audin quid ait? Quin fugis?

    id. Capt. 3, 4, 60:

    cura adversandum atque audin? quadrupedem constringito,

    Ter. And. 5, 2, 24; 1, 5, 64:

    Audin tu? Hic furti se adligat,

    id. Eun. 4, 7, 39:

    Audin quid dicam?

    id. Hec. 1, 2, 3.—
    c.
    Audito, with a clause for its subject, as abl. absol. in the histt., upon the receipt of the news that, at the tidings that: audito, Q. Marcium in Ciliciam tendere, when news came that Q. Marcius etc., Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 1130 P.:

    audito Machanidam famā adventūs sui territum refugisse Lacedaemonem,

    Liv. 28, 7:

    audito venisse missu Agrippinae nuntium Agerinum,

    Tac. A. 14, 7.—
    II.
    Esp.,
    A.
    1.. In a pregnant signif., to listen to a person or thing, to give ear to, hearken to, attend:

    etsi a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem,

    Cic. Clu. 23, 63; so id. de Or. 1, 61, 259:

    sed non eis animis audiebantur, qui doceri possent,

    Liv. 42, 48; 1, 32; 5, 6:

    ut legationes audiret cubans,

    Suet. Vesp. 24; id. Caes. 32; id. Ner. 22; 23; Vulg. Job. 11, 2; ib. Psa. 33, 12; ib. Matt. 10, 14; ib. Heb. 3, 7 al.—
    2.
    Aliquem, of pupils, to hear a teacher, i. e. to receive instruction from, to study under:

    te, Marce fili, annum jam audientem Cratippum,

    Cic. Off. 1, 1, 1:

    Jam Polemonem audiverant adsidue Zeno et Arcesilas,

    id. Ac. 1, 9, 34; so id. N. D. 1, 14, 37; 3, 1, 2; id. Fat. 2, 4:

    Diogenes venientem eum, ut se extra ordinem audiret, non admiserat,

    Suet. Tib. 32; id. Gram. 10, 20 al.— Absol.: possumne aliquid audire? (i. e. will you communicate something to me?) tu vero, inquam, vel audire vel dicere, Cic. Fat. 2, 3:

    ponere aliquid, ad quod audiam, volo,

    id. ib. 2, 4.—
    3.
    De aliquā re or aliquid, aliquem, of judges, to listen or hearken to, to examine:

    nemo illorum judicum clarissimis viris accusantibus audiendum sibi de ambitu putavit,

    Cic. Fl. 39, 98:

    de capite,

    Sen. Ben. 2, 12 al. — Trop.:

    de pace,

    Liv. 27, 30:

    dolos,

    Verg. A. 6, 567:

    nequissimum servum,

    Suet. Dom. 11; so id. Aug. 93; id. Tib. 73; id. Claud. 15; id. Dom. 14; 16; Dig. 11, 3, 14 fin.; 28, 6, 10; 39, 2, 18 et saep.—
    4.
    Of prayer or entreaty, to hear, listen to, lend an ear to, regard, grant:

    in quo di immortales meas preces audiverunt,

    Cic. Pis. 19:

    Curio ubi... neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    velut si sensisset auditas preces,

    Liv. 1, 12:

    audivit orationem eorum,

    Vulg. Psa. 105, 44:

    audisti verba oris mei,

    ib. ib. 137, 1:

    Audiat aversā non meus aure deus,

    Tib. 3, 3, 28:

    audiit et caeli Genitor de parte serenā Intonuit laevum,

    Verg. A. 9, 630:

    minus audientem carmina Vestam,

    Hor. C. 1, 2, 27; 4, 13, 1:

    audivit Dominus,

    Vulg. Psa. 29, 11 al. —Also aliquem, to hear one, to grant his desire or prayer:

    puellas ter vocata audis,

    Hor. C. 3, 22, 3; so id. C. S. 34; 35:

    Ferreus orantem nequiquam, janitor, audis,

    Ov. Am. 1, 6, 27; id. M. 8, 598 al.:

    Audi nos, domine,

    Vulg. Gen. 23, 6; 23, 8:

    semper me audis,

    ib. Joan. 11, 42.—
    B.
    Aliquem, aliquid, or absol. audio, to hear a person or thing with approbation, to assent to, agree with, approve, grant, allow:

    nec Homerum audio, qui Ganymeden ab dis raptum ait, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65:

    Socratem audio dicentem cibi condimentum esse famem, sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut Gallonius, non audio,

    id. Fin. 2, 28, 90; id. de Or. 1, 15, 68; 3, 28, 83; id. Marcell. 8, 25: audio ( I grant it, well, that I agree to, that is granted):

    nunc dicis aliquid, quod ad rem pertineat,

    id. Rosc. Am. 18 fin.; id. Verr. 2, 2, 59; 2, 5, 27:

    non audio,

    that I do not grant, id. ib. 2, 3, 34.—
    C.
    To hear, to listen to, to obey, heed; orig. and class. only with acc., but also with dat.—
    a.
    With acc.:

    tecum loquere, te adhibe in consilium, te audi, tibi obtempera,

    Cic. Fam. 2, 7, 2; id. N. D. 1, 20, 55:

    ne ego sapientiam istam, quamvis sit erudita, non audiam,

    id. Phil. 13, 3, 6:

    si me audiatis, priusquam dedantur, etc.,

    Liv. 9, 9:

    Non, si me satis audias, Speres etc.,

    Hor. C.1, 13, 13; 4, 14, 50; id. Ep. 1, 1, 48:

    patris aut matris imperium,

    Vulg. Deut. 21, 18 al. — Poet. transf. to inanimate things:

    neque audit currus habenas,

    heeds, Verg. G. 1, 514; so Claud. Cons. Mall. Theod. 187 (cf. Hor. Ep. 1, 15, 13: equi frenato est auris in ore; and Pind. Pyth. 2, 21: harmata peisichalina):

    nec minus incerta (sagitta) est, nec quae magis audiat arcum,

    which better heeds the bow, Ov. M. 5, 382:

    teque languenti manu Non audit arcus?

    Sen. Herc. Oet. 980; so Stat. Th. 5, 412; Luc. 3, 594; 9, 931; Sil. 14, 392.—
    b.
    With dat.: nam istis qui linguam avium intellegunt, magis audiendum censeo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (B. and K. isti):

    sibi audire,

    App. Mag. p. 326, 34; so, dicto audientem esse, to listen to one's word, to be obedient to one's word, to obey (not in Ter.):

    dicto sum audiens,

    I obey, Plaut. Pers. 3, 1, 71; id. Trin. 4, 3, 55; id. As. 3, 1, 40; id. Men. 2, 3, 89:

    qui dicto audientes in tantā re non fuisset,

    Cic. Deiot. 8, 23 ' sunt illi quidem dicto audientes, id. Verr. 1, 88:

    quos dicto audientes jussi,

    id. ib. 5, 104.—And, on account of the signif. to obey, with a second personal dat.: dicto audientem esse alicui, to obey one (freq. and class.); cf.

    Stallb. ad Rudd. Gr. II. p. 124, n. 38: vilicus domino dicto audiens sit,

    Cato, R. R. 142: si habes, qui te audiat;

    si potest tibi dicto audiens esse quisquam,

    Cic. Verr. 2, 1, 44; 2, 4. 12; 2, 5, 32; id. Phil. 7, 2:

    dicto audiens fuit jussis absentium magistratuum,

    Nep. Ages. 4, 2; id. Lys. 1, 2; id. Iphicr. 2, 1:

    interim Servio Tullio jubere populum dicto audientem esse,

    Liv. 1, 41; 4, 26; 29, 20;

    41, 10 al.—Once pleon. with oboedio: ne plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,

    Liv. 5, 3.—
    D.
    To hear thus and thus, i. e. to be named or styled somehow (as in Gr. akouô; and in Engl. to hear, as Milton: Or hear'st thou rather pure ethereal stream, P. L. III. 7); and with bene or male (as in Gr. kalôs or kakôs akouein; cf. Milton: For which Britain hears ill abroad, Areop.; and Spenser: If old Aveugles sonnes so evil hear, F. Q. I. 5, 23), to be in good or bad repute, to be praised or blamed, to have a good or bad character:

    benedictis si certāsset, audīsset bene (Bene audire est bene dici, laudari, Don.),

    Ter. Phorm. prol. 20:

    tu recte vivis, si curas esse quod audis,

    Hor. Ep. 1, 16, 17:

    rexque paterque Audisti coram,

    id. ib. 1, 7, 38; so id. S. 2, 6, 20; Ter. Hec. 4, 2, 24; id. Phorm. 2, 3, 12; Cic. Att. 6, 1; id. Fin. 3, 17, 57; id. Leg. 1, 19; Nep. Dion, 7, 3:

    Ille, qui jejunus a quibusdam et aridus habetur, non aliter ab ipsis inimicis male audire quam nimiis floribus et ingenii afluentia potuit,

    Quint. 12, 10, 13 al. —In a play upon words: erat surdaster M. Crassus;

    sed aliud molestius quod male audiebat,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116; so,

    minus commode: quod illorum culpā se minus commode audire arbitrarentur,

    id. Verr. 2, 3, 58.—
    E.
    As it were to hear, to hear mentally, i. e. to understand, to supply, something (later subaudio): cum subtractum verbum aliquod satis ex ceteris intellegitur, ut, stupere gaudio Graecus. Simul enim auditur coepit, is understood, is to be supplied, Quint. 9, 3, 58; 8, 5, 12.—Hence, audĭens, entis, P. a. subst.
    A.
    (Acc. to II. A.) A hearer, auditor ( = auditor, q. v., or qui audit, Cic. Brut. 80, 276)' ad animos audientium permovendos, Cic. Brut. 23, 89; 80, 279:

    cum adsensu audientium egit,

    Liv. 21, 10 al. —Hence, in eccl. Lat., a catechumen, Tert. Poen. 6.—
    B.
    (Acc. to II. C.) With the gen.: tibi servio atque audiens sum imperii, a hearer of, i. e. obedient to, your command, Plaut. Truc. 1, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > audio

См. также в других словарях:

  • errare — er·rà·re v.intr., v.tr. (io èrro) CO 1a. v.intr. (avere) andare qua e là senza meta, vagare: errare per le vie della città | di astri, compiere il proprio moto astronomico Sinonimi: aggirarsi, girovagare, vagare. 1b. v.intr. (avere) di occhi o… …   Dizionario italiano

  • errare — {{hw}}{{errare}}{{/hw}}v. intr.  (io erro ; aus. avere ) 1 Vagare qua e là senza meta (anche fig.): errare per valli e monti; errare con l immaginazione; SIN. Peregrinare. 2 Cadere in errore: errare nello scrivere; SIN. Sbagliare …   Enciclopedia di italiano

  • Errare Humanum Est, Perseverare Diabolicum — Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… «  …   Wikipédia en Français

  • Errare humanum est — Errare humanum est, perseverare diabolicum Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… «  …   Wikipédia en Français

  • Errare humanum est, sed perseverare diabolicum — Errare humanum est, perseverare diabolicum Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… «  …   Wikipédia en Français

  • errare — [lat. errare vagare; sbagliare ] (io èrro, ecc.). ■ v. intr. (aus. avere ) 1. a. [andare qua e là senza meta certa: e. per i campi, per i monti, per le strade ] ▶◀ girovagare, peregrinare, (lett.) ramingare, vagabondare, vagare. b. (non com.)… …   Enciclopedia Italiana

  • Errare humanum est, perseverare diabolicum — Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… « Errare humanum est, perseverare diabolicum » …   Wikipédia en Français

  • Errare humanum est — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • L'Erreur Est Humaine — Errare humanum est, perseverare diabolicum Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… «  …   Wikipédia en Français

  • L'Erreur est humaine — Errare humanum est, perseverare diabolicum Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… «  …   Wikipédia en Français

  • Scan (épisode de Prison Break) — Errare humanum est, perseverare diabolicum Pour les articles homonymes, voir L erreur est humaine. Gravée dans le marbre… «  …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»